Suzan Batmankaya Şiirleri - Şair Suzan B ...

Yanılgıların ve savaşlarını kendinle verirken, iç düşmanları sakın unutma. En yakındakine bak, işte orda aradığın son. Güvendiğin tek kişi kendin olsun, bazen oda terk etsede seni, kavuşabileceğin her şeyin senden ibaret olduğunu anlayan tek gerçek sensin.

Suzan Batmankaya

Yangın çıktı
Soluma
Soluma ve basma sakın bu toprağa
İçinde sakladığın umudu al ve terk et bu şehri
Bu şehir doğduğun gün ağladığın gibi saf değil
Kirletilmiş ve kızgın bir fırtına

Peşin hükümlüysen boşver beni,
Hangi yalnışa ait benimsediğin sözlerin?

Hangi sevdaya ait
Dalgın gözlerin..?

Güvene hasrettir düşler,
Ve tüm kızlar babalarına.

İçini kanatan yarada,
Sorduğun sorularda,
Anarsın....

Kumların yankıları,
Taneleri toprakta..

Esiri, çileye
Çileyi, özleme doyur.

Şimdi gitme zamanı filozof,
Akışkan simanda,yorgun ifaden kalmış.

Sahip olduğun tek kurşun kalemin,
Servetin sözlerin.

Ağlamayı terkettiğimde anladım
Vazgeçtiğimi aşktan
Oysa bilmiyordum
Terkettiğin anda gelirmiş “aşk”

Kım olduğunu bilenler
Kendini hiç terkedemeyenlerdir

Dünyü
Dönüyor
Bildin, yalnız benim etrafımda,

Kahin gel artık
Beni kendine adama
Hata büyük bir hata
Dönüşüm bir felaket
Sonun başlangıcında
Geldin kapıma

Yangın yeri ıssız mahalle
İlk aldığım elbisene kan bulaşmış

Taksimin arka sokaklarında
Herkesin korktuğu yerde doğmuşuz biz