Suyuna Divane Şiiri - Seyfi Karaca

Aklı suyuna bulanınca derelerin,
dolap mıdır seni sürükleyen sefillere
Sazı çalan ellerin arsız yaralarda mızrap
Bakışmaz uzakların çiğli hasreti midir gözlerin?
Her mevsim kuru dalların ucunda
Bir günü bin yıl
Yalnızca göçen kuşların yorgun konduğu
Sessizliklere ömrü gömülü
Yolların harap,
Viran mıdır illerin..?
Bir gün belki şaşırırsın çünki bir salkım buluttur
Yolarak bağrındaki bağı soğulmaya yüz tutmuş
Damarlarına dokunarak
Bir damlacık çiçek değmiştir seni gören rüyadan sana
Tutup elini saninle
Yanyana dönerek dünya sesinle
Deme ki kimsesizdin sakın..!
Yosunlu bir hayat akışını
Senin suyuna çekmiş de
Ummadık yerlerden kopup gelen divane
Sen dalmışken
İyiden iyiye suskuna ve küsüp vazgeçmişken
Yakışmış bir hayatı kendinden
Aşk ilişip koynuna var yoktan...
Yanmışsa sana yanmıştır yar diyip
Kip kuşanıp
Seni yerinde yakışan

Seyfi Karaca.............Temmuz / 10