Suyun Taşa Dönüştüğü An(*) Şiiri - Uluğ ...

SUYUN TAŞA DÖNÜŞTÜĞÜ AN(*)

Yürüyorum ıssız bir sahil yolunda
Kar yağıyor bir yandan
Her adımda biraz daha beyazlaşarak
Her adımda biraz daha unutarak
Yürüyorum ıssız bir sahil yolunda

İnsanlara ait ne varsa
Onları insanlara bırakıp
Meçhul bir ıssızlığa dönüyorum
Karlar gibi sessiz içim
Susmuş duygularım
Buzdan kaseler gibi ağaçlar
Şaşmazdım dile gelip konuşsalar

Bulutlar birden açılıverdi
Bir ışık huzmesi..
Saten kumaşın üstüne düştü
Kristal tozların pırıltısı
Yayılıverdi sahile
Unutulmuş ölüler gibi
Masaların üstündeki sandalyeler

Kar taneleri uçuşuyor
Deniz durgun
Su taşa dönüyor
Hayatla ölüm birbirine değiyor
İçimde kenetlenmiş anılar
Birbiri ardına açılıp kapanıyor
Annemin yüzü,
Ağlayan bir kız çocuğu,
Kendisini kendisiyle saklıyor yüzüm
Bütün korkularım terk etti beni
Annemle gittiler,benle gittiler
Kar yağıyor
Sahil sakin ve sessiz
Kristal tozları uçuşuyor
Gövdeleri parlayan ağaçlar suskun
Suyun taşa döndüğü o anda
Issızlığın ortasında …

(Ahmet Altan'ın aynı adlı düzyazısından nesre dönüştürülmüştür)