İçime bir kuyu açtım
Çocuklarla doldurdum içini
Ayaklarına ağır taşlar bağladım
Misket ve çelik çomağın
Ki sektirip tekrar keder
Bozulmasın diye suyun duruluğu
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Aslında bakalırsa hepimiz eskilerden bozmayız, biraz anadan, biraz babadan, biraz gelenek, biraz komşu teyze, insan eski biriktirmekten bıkıp usandığımızda ayağına taş bağlayıp kuyuya atmak ister tabiki, bende bir şiirimde açık arttırmaya çıkarmıştım eskilerimi :) Henüz bir alıcısı çıkmadı ya neyse...
Su gibi akıp giden güzel bir şiirdi kutlarım sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta