Şafak vakti
Çise topluyor Munzur vadisinde
Derinlerinde peş peşe kırılmalar
Umudunu iğdiş eden gölgelerden kaçarak
Doğada kendini yeniliyor bir kadın
Bir adım atsa Karadeniz
Aşağı yürüse Mezopotamya
Adım başı kan, her anı isyan
Oturmuş kenarına Fıratın
Suyu yakıyor bakışıyla kadın
Ezilen her kim varsa
Yanında bulur kendini
Merhem olur, doktor olur
Sarar yaralarını
Sapandan fırlayan gülledir kadın
Parmaklarında zafer işareti
Bütün zalimlere meydan okuyor kadın
Ölürsem de bu yolda öleyim
Hak bana hakkı korumaktan sormasın
Diye seccadesini yıkıyor kadın.
28.01.2025
B u r s a
Kayıt Tarihi : 29.1.2025 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşağı yürüse Mezopotamya
Tebrikler kaleme...
“Bir kalbi sıcak tutmak içindir bütün yanmalarımız.”
Saygıyla…
Yaşamın "%50" ortağı,
İnsan varlığının, soyun devamının olmazsa olmazı o kadın!
Ana
Yar
Bacı,
Bana Aybala, sana Asena, ona Züleyha...
Sabrın
Merhametin
Fedakarlığın ta kendisi,
Hem savaşta, hem barışta
Yanı başımızda...
O,
Suyu da yakar
Gemileri de, gerekirse...
Tebrikler şiire Ahmet Bey.
TÜM YORUMLAR (4)