Kim bilir ki beyazla kalbin avunduğunu
Bir kız bebeğe nasıl isim okunduğunu
Kaçak bir menekşeydi çocuk bakışları hep
Fark ederdi herkesin onu savunduğunu
Acı çekmek, yıkılmak, çalışmak ve unutmak
İspatlamıştı aklın böyle korunduğunu
O da keşfetti elbet her güzel kadın gibi
Her zevkte iki yüzlü bir yan bulunduğunu
Kendini o kadar çok sevdirmezdi, bilseydi
Gerçeğin bir erkeğe nasıl dokunduğunu
Bir kez bile tatsaydı hiç gam çekmeyecekti
Bir kişiyle nasıl çok mutlu olunduğunu
Ne var ki hatırlamaz asla Nora Adarsen
Yalnızca Bahadır'a ismini sunduğunu..
Kayıt Tarihi : 24.7.2014 18:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!