Suya yansıyan benim gölgem

Gölgemi arıyorum etrafımda
gece,
zamanın katranı
yapış yapış

yıldızlar
başıma serpilen bir torba tüy.
ey önümde çırılçıplak soyunan
günün sabahı
sessizce gel.
biraz gül.

gün doğuyor,
kurumuş bir ağaç,yalnız ve mahzun
dertleşiyor
ben...diyorum,yeşeriyor.

biri geliyor,pirifani
selamlaşıyoruz.
ab-ı hayat diyorum
gülüp geçiyor.

sudaki aksime takılıyor gözüm
gözüm görüyor, gönlüm inanmıyor
pınar coşkusundan
çiçekler güzelliğinden
kuşlarsa neşesinden utanıyor.

kalkmaya çaba
bir dayanak
gölgeme tutunuyorum
diz üstü yıkılıyoruz.

alnım kendime değiyor.

neden sonra
yalnızlığımı,üşüdüğümü farkediyor,
uyanıyorum.
kefenimin yırtılmış
üstümün açılmış olduğunu görüyorum
bir el tutuyor omuzumdan
kalk diyor
beraberce süzülüyoruz...
sonsuzluğa.

sonra...
toz pembe bulutlardayım
rüzgara takıldı kanadım
savruldum
güneşe tutundum
yıldızlara tırmandım tek tek
hani o başıma serpilen yıldızlara
yağmur oldum saganak saganak
derelerde coştum
denizlerde dalga
tarlalarda harman oldum
dallarda yaprak
bahçelerde çiçek oldum elvan elvan
derken
genç bir kız gördü beni
kopardı içine çekti
ohh dedi
fırlatıp attı.
...ve soldum

sonra yine gördüm o ihtiyarı
sonra yine üşüdüm
sonra yine
sonra...