Suya ve Sabuna Şiiri - Seyfi Karaca

Öksürük söktürücü
Mikrop salici
Siddet
Lanet
Korku
Kabus
Toksin…
Asit yagmurlari gibi yagiyor sanki gökten, yer kizil kiyametler püskürüyor
Sis cökmüs, duman yürümüs, soguklar sarmis, matem bürümüs…
Mahrum bir cigligin kimsiz kimsesizligi söküp sürükledigi cendereden
Kizmis köpürmüs siddetli volkanlar patliyormus gibi sanki, yerin üstü
Yerin alti
Cehennemin dibi…
Kar yagiyor yagmasina da uzak daglara bir yerlere, dökülen düsen her beyazlik
Piyasayi süsleyen soguk ve kirli iliskilerin sandiklanmis ganimet definesiymis gibi
Göz kamastirmalara donanmis salonlarda
Semtlerde
Sokaklarda
Bahcelerde
Balkonlarda
Binalarda
Üstünü kaplayan örtüsünde ne varsa silip süpürüyor kafasi bundan bozulmus rüzgar
Ve kibrit ve ayna ve kapi kolu ve okkanin alti,
Ve hokkanin aralik rengindeki kuru ayazi ve sabun..
Su ve sabun..
Insani catlatarak öldüren oyuklara ve kaliplara dolmus intihar birikintisiyle
Sabun…
Yikadikca kendi kendini kirletiyor
Su ve sabun…!

.Aralik / 24