Şuursuz Şairlere 2 Şiiri - Abdullah Toroslu

Kimden senin ilhamın, söyler misin ey şair?
Bu günler de periden(!) alıyor da hep kahir!

Şayet cinden periden, alınırsa bir ilham;
O, kişinin başından, eksik olmaz tasa, gam!

Öncelikle şuur ne, bilmiyorsa bir yazar;
Şaşmak gerek o fakir, sayfasına ne yazar?

Hak kıstasın olmadan, olur isen hep yazan;
Korkarım ki Hak yanda, sayılırsın sen azan!

Son kitapta münderiç, bütünüyle o kıstas;
Onu öğren uygula, halk içinde ol bir has!

İstemezsen ruhuna, yaşatmayı cinneti;
Oku her gün Kur’an’ı ve de öğren Sünneti!

Özellikle bak ne der; o, Sure-i Şuara?
Adapte ol manaya ve ziyandan geç kara!

Var mı dersen bir örnek? Kafi sana sırf Hassan!
Onla kardeş olurdun, aynen öyle hoş yazsan!

Örnek için yetmez mi, asr-ı saadet şairi?
Der-hatır et o zatlar, nice yazmış şiiri!

Her aklına geleni, şiir diye yazarsan;
Olman mümkün değildir, asla, kata bir insan!

Çünkü insin makbulü, gayra fayda verendir!
Ve hayatın sonunda, Hak rızaya erendir!

İlham Hak’tan olursa, irşat eder o şiir;
Fikri nurlu olursa, mürşit olur bir şair!

Sabah akşam durmadan, yazdın güya bir şeyler!
Lakin merhem olmadı, bir yaraya o şeyler!

Varsa yoksa sefahat, ulvi ile yok işin!
Bilmelisin bu tarzla, gayyayadır gidişin!

Nedir senin hedefin? Hani nerde maslahat?
Her an ifsat ederken, nasıl olsun ıslahat?

Hiç durmadan atarsın, her yazdığın palavra!
Marifetin ortada; çöpe layık kadavra.

Tüm gayretin ve sa’yin; bence kayıp ve heba!
Çünkü yoksun manadan, üstelik de çok kaba!

Güya adın Müslüman(!) nedir senin şu halin?
Kendine gel ey gafil! Arzdan azim vebalin!

Kötü şöhret uğruna, olmamalı bu gaflar!
Müspet yazan şairler, sitemimden muaflar!

Girmen lütfen komplekse, benzemeyin küffara!
Zira küfre özenmek, kalp ve ruha bir sara!

Madem din bir nasihat; ifa ettim ben bunu!
Niyetiniz halisse; koyun kalbe siz şunu!

Ve de olup müstakim, nail olun rızaya!
Yoksa Mevla getirir, cümlenizi hizaya!

Abdullah Toroslu
12.12.2012-İzmir