Ellerim gömülürken karanlıklara
Topraklar yanıyor susuzluğumdan
Bulutlar yaşıyor sensizliğimi
Hıçkırığa boğulurken gözleri
Küskündür fırtınalara
Su yerine rengi kan
Gözlerinden akan
Dökülüyorsa bulvarlara
Ölümü güldürdüğüm o zaman
Gözlerindi aydınlığım
Çekilince bedenimden
Söner göklerimde ki yıldızlar
Böyle yazılırmış hikayeleri onların
İsyanından vurgun düşer yüreğime
Ben gibi aşka dair yalnızlar
Sürgünü yaşadığımdan beri
Leylâ’yı taşırım gözlerimde
Düşerim en ücra köşelere
Aydınlığa hasret kapıların tokmağında
Asılı kalır yüreğim
Sana susuzluğum boynumda ilmek
Beni besleyen mezarımsın sevgili!
Sen benim intizarımsın sevgili!
Kayıt Tarihi : 2.3.2007 20:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!