Susuz Yürek Şiiri - Dursun Durukan

Kapanmaz bir yarayım, gece gündüz kanarım
Gönlümde açan gonca, gül olamadan soldu
Umut ile beklerken, geçti yorgun yıllarım
Muradıma ermeden, neden miyadım doldu

Yüreğim susuz kaldı, çöl içinde bir vaha
Gökyüzünde bulut yok, yağmaz yağmur bir daha
İçimdeki ummana biçilemezken paha
Fırtınayla savrulmuş, yüreğim sandal oldu

Gelmez geri gidenler, üstünü örttü sisler
Kalmadı artık güzel, duyguyla dolu hisler
Ağlıyor sevgi ile aşkla bakışan gözler
Umutlar karanlığın, içinde mi kayboldu

Ruhuma çöreklenmiş, binlerce keder acı
Ne gardaşım merhemdir, ne ana ne de bacı
Ben yorgun bir yolcuyum, dünya da bana hancı
Açamadan tomurcuk, dalıma baykuş kondu