Susuyorum Şiiri - Emin Zeybek

Sanmayın suskunluğum acizlik alameti
Bunca yalan dolana hayretle susuyorum
Ne çıkar cümle âlem bilmese hakikati
Kalbimdeki gururla, izzetle susuyorum.

İçi boş cümlelere verilmiyor rütbe şan,
Erdemli gönüllere sükûnettir yakışan
Fazla sözü kâr bilip hiç durmadan konuşan
Geveze insanlara zulmetle susuyorum.

Etraf çok kalabalık, her ağızda bin bir ses
Hiç anlam yüklenmeden bomboş çıkıyor nefes
Muhatapsız kurşunlar tanımıyor ki adres
Çıldırmamak ne mümkün, cinnetle susuyorum.

Bazen devran mı hızlı diye düşünüyorum,
Sanki çarklar döndükçe tek ben aşınıyorum
Dar çerçeveden bakıp bir söze bin bir yorum
Katmak isteyenlere ibretle susuyorum.

Durgun bir okyanusta savursa da fırtına
Yüklense de veballer bencileyin sırtına
Sessiz bir haykırışla dünlerin hatırına
Başım dik, onurlu bir suretle susuyorum.

Hani bıçak saplansa acı vermezde yara
Ağırıma gidiyor haksız yere beddua
Sitem dolu silahtan çıkan kör kurşunlara
Hedef olmamak için gayretle susuyorum.

EMİN ZEYBEK
10 Ocak 2009
BURSA