Bir hiçliktir sardı efkârım.
Ne idim, ne oldu şimdi halim.
Hep koştum, yoruldum.
Bu mudur, sonunda kârım.
Etrafımda kimseler kaldı mı?
Hani hayatım feda ettiklerim?
Acep onlarda,
Yapmakta mıdır yaptıklarım?
Ancak şimdi anlayabildim.
Koştururken nasıl ihmal etmişim.
Yokluklar içinde çırpınan,
Sizleri anne ve babacığım.
Yaşamıştım, gördüm diyorum.
Onlar değişti denince, susuyorum.
Sizler gibiyim, onları da anlıyorum.
Olanlara değil, kendime kızıyorum.
Bu hep böylemiydi, ne diyeyim.
Seni var edeni unutma; kızım, beyim.
Yaparsan da kimseye gücenme,
Sende unutulacaksın söyleyeyim.
Defne;14.03.2018
Kayıt Tarihi : 20.3.2018 13:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Treni kaçıranlara değil, telafi etmesi mümkün olanlara fısıldadım.
TÜM YORUMLAR (1)