Karla kaplı karanlık bir gece de değdi gölgen gölgeme.
Yalın bir yalnızlığı yaşarken yüreğim ve üşürken titreyen ellerim..
Sesin dokunuşuyla ısınmıştı her bir benliğim..
Merhaba demiştin…
Bense sadece gözlerimle konuşmuştum.
Anlarmışçasına beni, sessizliğime komşu olmuştun.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta