Susuyorsun Şiiri - Seyrani Göl

Susuyorsun...
ama o sessizlik,
bin kelimeyi susturacak kadar gürültülü.
Sanki her harfin
önce içime, sonra boşluğa düştüğü
bir çığlık gibi...

Konuşsan,
belki dağılırdı üzerime çöken bu gece.
Ama sen,
susmayı seçtin.
Ve ben,
suskunluğunun altında kaldım.

Bir bakışın yeterdi eskiden,
şimdi bir bakış bile çok…
Yokluğunla konuşuyorum artık,
bir hayalin yankısında.
Sözcüklerin küsmüş,
gözlerin uzaklara gömülmüş gibi.

Sesini unutmamak için
rüzgârı dinliyorum her gece.
Martıların çığlığında arıyorum adını,
ama hep
tam söylenmeden yutuluyor cümlelerin…

İçimde bir radyo var,
boş frekansta çırpınan.
Ve seninle yaşanmamış onca şey
bir şarkı gibi takılıyor dilime
yarım, eksik,
ve hep aynı yerden kırık.

Susuyorsun...
belki de çoktan
beni unuttuğun için değil,
hiçbir zaman tam hatırlamadığın için.
S.GÖL