Susuyor Şiiri - Emin Şahna

SUSUYOR!
Nasıl anlatayım, ben insanımı,
Hepsi birbirinden, ayrı susuyor!
Geçmişi takmıyor, bilmez kanımı,
Atan, vatan dendiğinde; Susuyor!

Kim üretmiş, bakmaz ne var aşında?
Kim dosttur, kim, kötülük peşinde?
Cenneti görüyor, gece düşünde,
Geçmişinden bahsettin mi? Susuyor!

Sanki avrupalı, lüksten geçilmez,
Varına, yoğuna, paha biçilmez,
Bir makam bulsa, anayı görmez,
Yarınlar yok olmuş, "umut"; Susuyor!

Toprağını bilmez değişmiş huyu,
Sormaz neyin nesi, içtiği suyu,
Uzunmu kısa mı, fark etmez boyu,
Üretmeği bilmez; "Toprak" susuyor!

Örgütsüzdür, sahtesini savunur,
Düş kuramaz, hayal ile avunur,
Başa bakar, dibe iner dövünür,
Okumayan birey; "Halkı" susuyor!

Düşmana sarılır, çöpünü alıp,
Hayvan olamazken, insanım sanıp,
Kirli atığını, dereye salıp,
Yer altı, yer üstü, "sular"; Susuyor!

İnsanlıktan çıkıp, gider hayvana,
Ne, nasıl düşünür, verilmez mana!
Doğayı tanımaz, kıyar bin cana,
Çok canlar yanıyor “Evrim” susuyor...!

Emin söyler sözün, kenara itmez,
Asla dönmelerin, ardından gitmez!
İnsan olan; Çevresini kirletmez!
Hak, hukuk, adalet; Doğru susuyor...!