Susuşun Şiiri - Daim Emre

susmakla kapanmaz yaralar
belki kabuklaşır süzülen kan zamanla…
yar gider; izi kalır..
sonra bir bakış değer o acı veren ize,
ve her şey baştan başlar…
sustukça kendine gömülürsün.
sessizliğin sonsuzluğuna bağladığın umutlar,
ipini çeker bir yerlerde,
meşru müdafaa yapanların…
ve utancından söner sokak lambaları
gerçeğin karşısında bir yalancı şahit kadar aşağılanırsın.
bugün değilse de, bir gün mutlaka…
mutlaka verirsin hesabını.
düşülür bakiyenden cezası
o sebepsiz susuşmaların…

(istanbul, '07)