Sen susunca... tüm ışıklar kapanıyor,
Gün ortası kapkaranlık;
Yaz ortası zemheri oluyor...
Temmuz bitmişti,
tüm umutlarıyla gelmişti Ağustos.
Ben korkuyordum gitmenden,
ve en sevdiğim zamandı Eylül!
Gitmek yoktu, söz vermiştin Ağustos’ta...
Beklemedin...
Sen sustun,
Kapandı tüm ışıklar...
Dünya durdu. Sen gittin!
Dünya durdu, sen döndün sözünden!
Üstelik gelmedi henüz Eylül.
zaman durdu...
Ne ışıklar yanacak artık, ne güneş doğacak!
Ne bir günaydın olacak,
ne bir günaydınla gün aydın olacak!
Zaten...
Eylül de gelmeyecek!
Kayıt Tarihi : 28.8.2022 22:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!