Susturulmuş Dudaklar

Kendi nesfime gücüm yetti de
Gözlerim yağmur bulutlarına özenmekte
Tutamadım onları durduğu yerde
Engel olamadım kanayan acılarımın
Sele dönüşmesine

Kaderde olan dökülür kalemden
Satır satır deftere

Hüznüm dolanır can evime
İçim yanar gerçekleşemeyen hayallerime

Yine hüzün çöktü diyemem yüreğime
Hüzün zaten hep içimde
Susturulmuş dudakların tınısı
Kulaklarımda akseden
Ummanları hapsederim gözbebeklerimde

...türkmenkızı...