Susturulmuş Çığlığım Şiiri - Nurten Tarım

Bulandıkça gözler çıkar ak yüzlü sözler
El verir gönül sazına tel olan yarınlar
Gül ekince gönle al benizle çıkar sevgilere
Feryada köprü olur güneşin som ışıkları
Bulut olur dökülür ayın gümüş simleri

Hazin dağlardan yuvarlanınca gül desteleri
Ateşten mühürlenir tebessüm yüzler
Kalpten kalbe giden ipekten ince yollara
Dökülünce gönül yanığı hülyalar
Dünya güzeli gelir sevgili sevdiğine

Uyuyan gözlerimin renkli düşü
Damarımda kanım
Uğruna tövbeler bozduğum
Ömrüme ömür biçildiğim
Dokundu hasretin gece gönlüme

Yokluğuna mazeret mi kağıdıma uzanan bedenin
Battıkça batıyor gözyaşımda teninde doğan güneş
Kelimeler oluyor can kadehim
Yazdıkça yazıyorum yazdıkça içiyorum
İçtikçe sarhoş oluyor kalemim

Baharın toprağı uyandırması gibi
Bal muhabbetinle katmerleşiyor al güller
Uçuyor Anka kuşları Kaf bedestenden
Uyanıyor küllenmiş dünün geceleri
Zamana aklını çeldiriyor gönlümün ilkyazı

Duygu rüzgarları esince kara dağlara
Dil suskunluğunda kısırdöngüye girer sözcükler
Kanadı kırık bakışlarda boğulunca gökyüzü suları
Yıldız gibi kayar gecelere sevdalı gözler
Nemli bulutlara esrir şebboy kokulu sabahlar

Gece esintisiyle sürüklendi yüreğim
Anlattım karanlığı güneşe sevdalı yıldızlara
Kaydı düşlerine yıldızlar açtı ışıklı güller
Anladın ölümden öte gönül lavımı
Anladın susturulmuş çığlığımdaki sevdamı

Anladın sonunda sende anladın
Anladın sevda içindeki gerçeği