Susturulmuş Şiiri - İsmail Uysal

Demiri tavında işleyen kimdi?
Baharı yağmurla besleyen odur?
Ölürken cenneti düşleyen kimdi?
Yaşarken kalbini süsleyen odur?

Pas tuttu demir
Yağmur derine indi
Uykumuz derindi
Düşlerimiz gecenin bağrına sindi
Ve çoktan yağmuru unuttu demir

Çığlığı sükuta bağlayan kimdi ?
Geceden renkleri ayrıştıran ne?
Gülerken kalbiyle ağlayan kimdi ?
Hayalleri erken buruşturan ne ?

Yoruldu çığlık
Renkler huzursuz şimdi
Mavi ahh mavi eskiden sevdiğimdi
Maviyi kirleten kimdi
Kimin otağına kuruldu çığlık

Sireti surete dönüştüren ne?
Niyet mi , yol mudur yahut hayal mi?
Ölüyü sükutta konuşturan ne ?
Kamu lalken kelam bir ihtilal mi?

Bozuldu siret
Yol bozuk, han ıssız
Bilekte emeği çalıyor hırsız
Gülüyor, arsız...
Surete aldandı toz oldu siret

Şarabı zemzemle tokuşturan kim?
Kalbiyle günahı temizleyen mi?
Yeşili kızıla yakıştıran kim?
Riyayla bin ahı temizleyen mı?

Kana çanak tutuyor içildiğinde şarap
Günah içinde günah
Karnını doyuran her çare mubah
Ahhh, ah!
Kızıl kan çanağı içinde şarap...

Doğruyu yanlışa kurban eden ne?
Susturulmuş us mu konuşan dil mi?
İyiyle kötüyü ihvan eden ne?
Sınanmayan herkes iyi değil mi?

Koyunsan çobanın fikri doğrudur
Çobansan köpeğe muhtaçsın demek
Bir ıslık, bir değnek
Onca emek...
Çobansın... Beyinin her zikri doğrudur.