Bir şarkı sesi geliyordu uzaktan,
Hücremde yalın ayak,çırılçıplak
Rengarenk uçurtmalar uçuruyordum
Yarına dair umutlar taşıyan.
Bir düştü belki gördüğüm,
Gelince zamanı silinecekti tüm izleri
Son bulacaktı hasret, yeni başlangıçlarla
Yaşam olacaktı bilinmezliğin adı.
İpuçlarını gizlerdi sonbahar yaprakları,
Düşümün en derin yerinde.
Oysa intiharıydı her uykusuz gece
Direnmekten vazgeçen göz kapaklarımın.
Telaşsız,acımasız,masum bir rüzgar
Vururdu cama farkında olmadan.
“Elimi uzatsam kesilecekti bileklerim
Hissetmeden,dokunmadan,konuşmadan.”
Aldanan kimdi gün ışığına,bir tınının hatırına,
Akşamları düşerken bedenim savunmasız,çaresiz ranzaya.
Bir yaprağa,bir uçurtmaya bağlı hayatlarda
Bilinmez bir gölge oyunu muydu yansıyan duvarlara?
Duvarlar gölge oyunlarının sahnesi,
İnsanlar bilinmez bir oyunun gölgesi.
Zordur oyuncaksız kıyılarda oynamak
Üstüne kapanırken havasız hücrenin demir kapısı…
Yitirmedim yine de hiç bir gün umudumu,
Sensiz geçen günlere aldırmadan bekledim.
Zamana direnmek zordu dalgalara direnmekten
Lakin gidişin susturdu tüm şarkıları…
Eylül-2007
Hatice KuzuKayıt Tarihi : 3.10.2007 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vururdu cama farkında olmadan.
“Elimi uzatsam kesilecekti bileklerim
Hissetmeden,dokunmadan,konuşmadan.” '
Harikasın. çok hoş.
İnsanlar bilinmez bir oyunun gölgesi.
Zordur oyuncaksız kıyılarda oynamak
Üstüne kapanırken havasız hücrenin demir kapısı…
İnsanlar bu bilinmezliğin içinde mutlu olabilmek ve güzellikleri yakalaya bilmek için bulduğu oyuncaklarla mutlulukları yakalayabilmektir. Bilmezki hücrenin karanlığında bu mutlulukları yakalanamın zor olduğunu
Harika bir şiir olmuş kutluyorum kaleminizi yüreğinizi
TÜM YORUMLAR (2)