Sustur Beni Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Asalet zarfıyla mektuplanmış bu gözler,
Sahiden bir zamanlar şiir defterimi ellerine ağladığım,
Ağlayıp da yeşile boyadığım gizlice,
Boyayıp da fırçalar yediğim hazince,
Birkaç ay sonra da çıkıp gelince,
Yangınımı dindiren o kız çocuğuna mı ait?

Göz göre göre büyüyorsun,
Hiçbir şey yapamıyorum...
Vahim olan büyümen değil,
Dönüşümünü kabullenemiyorum.
O kadar şirin şekilleniyorsun ki;
Sana hiçbir zaman yetişemiyorum.
Yetişemiyorum kirpiklerine, kaşlarına,
Dudaklarından, ellerini var eden saçlarına,
Gözlerinin lutfuna ermiş şu yeşil dünyaya,
Eskisi kadar güçlü kalamıyorum.

Hani sürmezdi bu kadar benim sürüncemelerim?
Böylesine uzun, böylesine yanık yakılmazdı türkülerim?
Bir yerde keserdi sesini hani döküntü şiirlerim?
Sen mi efsun sahibisin,
Yoksa ben mi efsunlandım bile isteyerek?
Sen mi gönlünü temizledin takvimler eylülle sevişirken,
Yoksa ben mi kirlendim günbegün senden vazgeçmeye çalışırken?

Bir şekilde başardın gülmeyi yine de,
Gülüşüne yakın değilsem gülemem sanki.
Bir şekilde başardın bana sabretmeyi yine de,
Görsem yüzünün herhangi bir şiirini,
Okuyarak ağlarım her mısrasına sanki.

Tüm fikirleri sorguladım da bugüne dek,
Nasıl bir teslimiyetse duyduğum,
İmansız kalamadım vurduğun,
Mecbur ettiğin kelepçelerine bir tek.
Bu zincirler de o kız çocuğuna mı ait?
Öyleyse isteyemem bir hamle çözülmek için;
Direnç dolu simasına çocuk gözyaşlarını sığdırmış,
Gözleri yeşil bir gelecek vaadeden bu kızdan.

Sesimi duymasan da ey arkadaşım;
İspatlamak uğruna düşüp bayılacağım
Sevgimi, sadakatimi, tutkumu.
Tut ellerimden n'olur;
Dönüyor başım uzun bir mey fırtınasından ötürü
Ve düşüyorum ayaklarının tozuna bütün benliğimle.

Meydan okuyorum sana,
Yazmak daha kolayken...
Yüreğin yetiyorsa sustur beni,
Söyletmek daha kolayken...
Ellerinde kuvvet kaldıysa,
Bastır sözcüklerime, dokunmak daha kolayken...
İyice sustur şu küfürbaz dudakları;
Bak işte sevdam dökülüyor parmaklarının arasından.
Yüreğin yetiyorsa topla yerle bir olmuş hesapları;
Rüzgara yenilmesin diye,
Üzerine siper olmak daha kolayken...
Korkulu bakışlarla sustur beni,
Gözyaşlarıyla sarılmak daha kolayken.
Dilerim ki daha kolayını seç;
Bir gün ola ki beni seversen...