Sustun... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Sustun..
Dilim varmadı konuşmaya,
Gözlerimde yağmur birikti biraz,
Göç edişlerin yorgunluğu kuşattı yüreğimi,
Gücüm kalmadı bir el sallamaya...

Sustun..
Ben sorguladım aşkı..
Sen cezalandırdın insafsızca..
Sen ve ben,biz değildik artık
Yenildik kendi yanlışlarımıza,kusursuzca..

Sustun..
Bir çocuk öldü Afrikada,
Bir kadın çocuğunu düşürdü,
Bir adam sigarasını sardı yoksulluğuna,
Ve yalnızlığının suratına tükürdü..

Sustun..
Şehirler bombalandı,
Gül değildi genç kızların yüzlerinde açan,
Gülüşlerine bulaşan kandı..
Sokakta oynayan çocuk,
Üstüne yönelen silahı,oyuncak sandı...

Sustun..
Şiir yazdım ben..
Azap içinde kalmış cümlelerden..
Yarına mektuplar yolladım,
Eskimiş harflerden..
Umudu cüzdanımda sakladım..

Sustum sonra...
Şehri dinledim..
Doğan bir çocuk sesi aradım,
Köhne evlerden yükselen..
Bir ün,küçük bir fısıltıya kulak kabarttım,
İyiden güzelden haber veren..

Sustum...
Sustu sokak,rüzgar,deniz..
Sustum,
Ve hey bahar,hey yağmur,hey bulut..
Bana hiç bir şey söylemediniz...
Sustum..
Aynada kaldı görüntüm,
Vazgeçtim aşktan,vazgeçtim senden,
Çaresiz....