Sustum Hayat Şiiri - Erdem Sönmez

Sustum. Artık konuşsam ne çare ?
Yüzüm hep gülüyor ama içim kan ağlıyor be.
Yüreğim yangın yeri,
Damlalar birikirken gözlerime,
Gülmek hiç kolay değilmiş.
Geceler birer yorgan misali.
Örtüyor üstümü.
Uykular yalan oluyor.
Her derdimde ciğerim yanıyor.
Ne çektim hayat senden.
Ne yaptım sana bu kadar ben
Dostlarımı düşman,
Her yaptığımı pişman ettin.
Artik kalmadı dizlerimde takat.
Yürüyemiyorum. Yetişemiyorum sana hayat.
En sevdiklerimi aldın benden.
Diğerleri de gitti zaten.
Şimdi tek başıma .
Bir de yanimda sen.
Kaldık dünya denen oyun bahçesinde.
Ne kadar yalanmis bu dünya.
İşte sadece bunu öğrettin bana.
Aynı yürüdüğümüz bu yollarda,
Değişik insanlara neden farklı davrandın hayat?
Neden herkes mutlu neden herkes rahat ?
Hayat, aldın beni kendi içine.
Gençlik gitti. Daldım yürek ateşine.
Al beni yanına artık sıra bende.
Gidiyorum işte bir gece.
Sessizce..