Sustum Gülüm Sustum

Sus konuşma dedin gülüm sustum
Ağlama dedin ben yine ağladım
Özgür yüreğim çırpınıyor var olma kavgası
Zor günlerde asıl o zaman gülmeli!
Mor açarmışya asıl o zaman çiçekler...
Sözün bittiği yerde ağırlığı süzülüyor yaşın
Ah şu belalı, çileli başım,
Ağlarım her zora geldiğimde ben gülüm...
Laleler, sümbüller açarken arka bahçemde;
Sen sus diyorsun konuşma diyorsun be gülüm.
Aklıma hep peygamberime, milletime yapılan hakaret sözler
Ne yaptılar özlerinde; bizi küçümsedilerde;
Bir nobel ödülü, bir çuval para, ülkeden kaçış
Korkunç gelin gönlüme yapılanlar Antolojim;
Korkunç çok daha çirkin kin dolu yayınlar varken! ..
Yanlızlığımıza yargıçtanmı haber geldi...
Dolunay beklenen sabahları düşünmek,
Senin son arzun bumudur be gülüm,
Yanlız, kimsesiz, sahipsiz, naçar kalırken
Bunca insan seli arasında...
Yorumlamak izlemek, umduğunu bulamamak,
Biz orada bir avuç insan Antolojim mutluyduk.
Tablularımız bir zümreyi göstermiyordu ama
Zengin hatıralarımız, bir avuç yürek arasında,
Sus diyorsun diyorsun hep gülüm susuyoruz işte
Akıl sır ermedi bu gidişe bu işe.....
Devamlı geçip giden, kayıp olanlarımı yazmalıyım?
Umutlarımız, hayallerimiz, geleceğimize ağlamayalımı?
Ağlamayalımı be gülüm be susalımmı?
Hayllere dalıp aklımızda sevgilinin,
Gözlerini, ellerinimi illada gözlerinimi
Ve muhakkak olmayan hayal aleminimi! ..
Öyleya gülüm biz gülüstanda yaşıyoruz
Hep susacağız gülüm hep susacağız.