Sustum Annem Şiiri - Hatice Yılmazoğlu 2

SustuM Tam AçıLarıMı HaykıracaktıM Kii SustUm Ne Kadar SusuLacaksa Oo Kadar SustUm Bir ÇığlıK Kanıyor DemediM En DeriNindeN YüreğimiN İçindeKi VolkaNları Boğarak SustUm Anne Çok Zordu BiliyorumM Ama Yine de SustUm Anne Açmadım Kimselere Yüreğimi Hançeri Sadece kendiMe SapladıM Ve SustuMm HüzüNü YüzüM de AçıLarı GözleriMde TopladıM Be Anne Gök SustU Deniz Dalğaları Sustu Dağ Sustu Yanlız YaraLı GönlüMüN SızıLarı Konuşuyor Tutup ÖldürüyoruM İçimde ki SevdaLarı Bir Bir AtıYoruM GözYaşı Olup DökülüyoruM Be AnneM SustU ZamaN Sustu Hasret Yanlız DokuNuyoruM Hayata KiMse DuyMuyor Be AnneM İçimdeki Dalgalar Kabardıkca VolkanLar Gibi SustUm Anne BeN Hiç GelMediM Anne Ben Hep SustuM Kendi KendiMe İçten içe KonsuştuM SessiZ sedasız Kimselere DuyurMadan Haykırmadan Ben Hep SevdiM ama Hiç SevilmediM BiliyorMusun Anne BeN Hep Mutlu EttiM PüsküllüMü Ama Hiç Mutlu OlmadıM Ben Hep PüsküllüMe Deger VerdiM Ama.Hep üzüldüm AğladıM ve hep Neden Ağlıyorsun Diye KiMse SorMadı AnneM BeN Hep SustUm