Sustum Şiiri - Beyhan Oral Bayram

Susmayı öğrendim yokluğunda.
Kamçılanmış sözlerimi yutmayı,
Nefes alamamayı öğrendim.
Bir sigara dumanında boğulmayı da.
Yokluğunda küçüldükçe küçüldüm,
Büyüdüğünü sananların yanında.
Artık yutkunuyorum sözlerimin önünden.
Kendime acımaktan da vazgeçtim.
Olacaklar için telaşım yok artık.
Oluruna bıraktım hayatı...
Tırmaladıkça kanadığını farkettim yaralarımın.
Kanadığımı farkettim...
Sustummm...