Sustum Şiiri - Nurettin Pektaş

Sustum öylece gidişine şahit
Sustum en acı sözden korkarak
Sustum sen giderken.... bir hoşçakal sözünden
İki damlaydı içimde suskunluk
‘’Bir başka göze bakamam senin gözlerine baktığım gibi’’ derken
Sustum......öylece... gidişine kal deyişim musallat olmuşken
‘’Vazgeçtin mi? ’’ diye sordun....susarak söyledim.....’’asla vazgeçmem.! ’’ diye
‘’Seviyorum seni.! ’’ dedim
Yine inanmadın....... inamayacağını bile bile......söyledim
Sustum....sen bir daha ağlama diye......sustum sadece
Sustum ki bu çığlık dahada büyümesin
Kanım akıttım kendime......sustum ‘’seni seviyorum’’ diyemeden
Sustum....bütün inançlalarımı yitiriken....sen, benden yittin
Ben aşka hainken sana doğru.......sen,olduğun yerde kaldın
Sustuk,birlikte sustuk sadece......sözler tükenirken
Susmanın alfabesi olmalıydı mutlaka!
Susmanın bir ses tonu ! bir rengi!
Birlikte sustuk,acının taaa orta yerinde
‘’Söyleyecek sözün varmı? ’’dedin ,ben sustum,tükettim sözleri
Sustum öyece..... içimden söyledim ‘’seni ne kadar çok sevdiğimi’’
Sustum kendime lanet ederken
Bir bir yitirdim umutlarımı
Kaderime sustum,kendıme küstüm
Öylece bıraktım seni,bir helalik alamadan
Almayı zaten hiç hak etmedim
Ben senin günahın kaldım
Sustum yinede...hakkım yok sevmeye birdaha dıye
İçimde yangınlar.boranlar koparken sustum
Sen ‘’git’’ diyordun, ben sana ‘’kal’’ dıyemiyordum
Sustum,kederime,sustum
Sen orda kaldın, ben yangın yerinde
Kendı ordusuna yenik bir askerim, kendi okumla vurdum kendimi
İçimde savaş çığlıkları varken, ben sustum ‘’sen gitme’’ diye
Savaş meydanında yenik bir askerdim
Kalbim sökülmüş, agzım prangalanmış, dilim lal
Her yenik asker kadar dık durdum, sen gidene kadar
Yeniden savaşacak güç aradım
Yeniden susmamak için.....sustum
Sadece sustum
Sen sustun
Biz sustuk

27-11-2006