Sustum Şiiri - Galip Karabatak

Sustum hep, susmak gerekti
anlatamamki derdimi susmasam
Sustum hep, susmak yetti
Yanımda kalır mıydın konuşsam...

Sığındım sessizliğe ben,
sensizliğe sığınmak yerine...
Gözlerime hapsettim her bir lafı
Birgün anlarsın belki diye...
Konuşsam kendimi vuracaktım inan...
Biliyorum konuşsam...
Belki de gece çökerdi bu şehire o an...
Ölürdü tüm kuşları birbir...

Çünkü ben sensizken
Kelimeleri gözlerime sakladım
Ve birgün gelir de unuturum diye gülüm
en ağır sözlerimi
en derinlere sapladım...

görmeni beklemiyorum onları
duymanı istemiyorum belki de
ama düşündükçe bize olanları
nerde o benim “sen”im
ya şimdiki “sen” nerde...

Sustum hep, susmak gerekti
anlatamamki derdimi susmasam
Sustum hep, susmak yetti
Yanımda kalır mıydın konuşsam...