Ağlasam, yağmur küser,
düşmez bir damla toprağa.
Haykırsam, şimşek darılır,
gökyüzü küskün bir geceye sarılır.
Öyle acılara göğüs gerdi ki bu yürek,
taş olsa çatlar, ama o sustu hep.
Konuşsam, bir kalp kırılır,
sussam, ben kırılırım sessizliğin içinde.
Her kelime bir diken,
her sessizlik ayrı bir çukur.
Nefes almak bile bazen yük gibi,
ama yine de taşırım,
çünkü bu yürek alıştı incinmemeye.
Sustum… Belki beni duyan olur.
Birkan DemirciKayıt Tarihi : 3.11.2024 18:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!