Sustum Şiiri - Mutlu Bal

Bana , yokluğundan bahsetme !
Ben onu , varlığından bilirim …
Bana , ayrılığı da öğretme !
Ben onu , gelişlerinden bilirim …

Madem kararlısın ,
Bu defa unutma ,
Güzelim gözlerini ..
Durup penceremde ,
Üşümesinler …

Kokunu da götür yanında …
Artık , tütmesinler içimde ..
Aldırma ağlayan mısralarıma ,
Nasılsa bir yolunu , bulurum ben ..

Bir tek ,
Senli günlerimi bırak geride …
Sensiz günlerimi ,
Nereye koymuştum ,
Hatırlayamadım şimdi …

Hem bu kadar yalnızlık ,
Birazcık fazla değil mi bana ?
Yoldaş olurlar aklıma …
Biraz sarılırım ,
Belki biraz da koklarım …

Erkenden alışırım bu defa..
Güneşin çiseleyen mavi damlaları ,

Henüz yeni keşfedilmiş ,
Beşinci mevsimin ilk günlerin de ,

Adımlamayı öğrenen ,
Yavru serçelerin kanatlarıyla …
Erkenden alışırım bu defa ..

Biraz üşürsem , sarılırım sevgiye ,
Acıkınca , yudumlarım gözyaşlarımı…

Belki uyurum biraz,
Aynalarda seyrederken gölgelerini ..

Sessizce beklerim vaktimi ..
Ruhun bile duymaz ,
Görmezsin beni …

Bana , ölümden bahsetme !
Ben onu , yaşamaktan bilirim …

Bana biraz ,
Bilmediklerimden anlat …
Bavullarını hazırlarken ..

Mesela nasıl gidilir ,
Nereye çıkar yollar ?
Adres kime sorulur ,
Nerede gönül unutulur ?

…
—Haklısın sustum…
Tutmayayım seni daha fazla …

İkimiz de ;
En iyi bildiğimizi yapalım …

Sen gitmelere …

Ben ise …
Her neyse ….