Sustum Şiiri - Ahmet Beltekin

Ne sen beni beklersin yine,ne de ben seni,
Oysa ne çok isterdim,seni sevdiğimi bilmeni,
Aslında seneler sonra olsa bile gelmeni,
Dört gözle bekledim,gelmezsin diye sustum.

Senelerce varamadım,deliksiz bir uykuya,
Dalıp gittim,esen rüzgâra,çılgın akan suya,
Kendi ellerimle kazdığım aşk denilen kuyuya,
Düşerim diye korktum da sustum.

Unuttum diyorsun ya,ömür dolu hangi hatırayı,
Bütün mevsimleri mi yoksa tanıştığımız ayı,
Sonra kalbimde açtığın o onulmaz yarayı,
Yeniden kanatırsın diye ürktüm de sustum.

Ölümden korkma,yoksa dünya zevk vermez sana,
Ne kadar ihtiyacım var,sımsıkı sarılmana,
Gözlerim yine kalbimden dert yandı da ,
Geceler boyu ağlarım diye sustum.

Bir gün döneceksin biliyorum,iyi ki varsın,
Ben söylemesem de içimi duyarsın,
Yaşadıklarımı duysan,sen de susarsın,
Gözlerime bakınca anlarsın diye sustum.

Bir volkandı kalbim,yıllarca yandı içten içe,
Her geçen gün biraz daha yaklaştı ömrüm hiçe,
Anladım ki bu dünya seni tanımadan baştan başa,
Severken sana düşman olur diye sustum.