Sustum Şiiri - Behzat Yel

~ sustum ~

güneşi zayıf bir yazdı zaman
soytarı bir heves üşüyordu böğrümde
kimseler konuşmuyordu
sessizlik ülkesi mekân
sokaklarda dil parçaları
hevesimi öldürdüm
buz parçalarına sardım
....
tutunmak gerekti Haziran' a
öyle ya düşünceler donmamalıydı
yetim kalabalıklardı yalnızlığın yeni adı
kuru
soğuk
ve dingin
Haziran'a benzemeyen kalabalıklar

kafamın içine az biraz zemheri döktüm
alışık değildim sıcak merhabalara
sahici dostluklara
en çok konuşanlar yaraladı beni
hissettirmeyenler
ölürüm diyenler sağ kaldı her savaşta
sustum
yerimi aldım
geçmesini bekledim Haziran'ın
bahardan kalan kırık sevinçlerimle