Hiç bu kadar susmamıştım
Konuşacak o kadar konu varken
Anlatamadım kendimi
Susmak istedim
Unuttum konuşacaklarımı
Unuttum tüm insanları
Susmak utandı, suskunluğumdan
Gökyüzü yağmur olup ağlarken
Suskunluğum bir kaçış değildi
Yeni kelimelerin doğuşuna
Yeni hayallerin oluşumuna hazırlıktı
Evet sustum
Uzun uzun dinlerken sustum
Uçurumun yamacında bıraktım
Konuşmalarımın hepsini
Kayıt Tarihi : 18.6.2022 11:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Erdinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/06/18/sustum-416.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!