SUSTUM
Sustu sedâ, döndü söze,
Lal gecede çürür hece.
Kalbim, vuslatsız bir ezâ,
Ezgisiz bir aşka keçe.
Yâr, sen gittin izsiz kaldım,
Ne bir yemin ne de kelâm.
Serin sükût örttü beni,
Unutuluş oldum tamam.
Göz değmeyen duvar gibi,
İçim çatlarken susarım.
Tene dokunmaz hiçbir rüzgâr,
Ben artık gölgeyi sararım.
Gel desem, neyleyeyim ben?
Vakit kör, yollar âmâ.
Sensizliğin eşiğindeyim,
Ve hiçbir gidiş, benim kadar susmadı.
Şiir: Nûrferah_Züleyha AKTAŞ
Tarih.2025-07-09 Saat: 08:15
Züleyha AktaşKayıt Tarihi : 9.7.2025 08:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir, yoğun bir içsel sessizlik ve terk ediliş hissiyle örülmüş. Yaşanılan büyük bir kayıp sonrası kelimelerin yetmediği, duyguların içe kapandığı bir halden bahsediyor şair...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!