Kaldırımlarla konuşurken damlalar
Karanlığa ağlarken zindan pencereleri
Zindana hükümlü geceleri
Doldurmuşken çıldıran insanlar
Sustum
Anam babam bana ağlarken
Yüreğimi dağlarken kurşun
Hançer sırtıma sokulurken
Korkmuştum
Sustum
Dalgalar beni boğarken
Dedim daha çok erken
Her yerden mahcup giderken
Sıkıldım hoşçakal derken
Sustum
Bir kurtuluş beklerken
Oldu olacak derken
Deprem gibi çökerken
Sustum
Saçlarınla konuşurken rüzgâr
Kaçılmaz geçilmez kapıları dar
Etrafı dört duvar hücreler kan kokar
Kalbim kırılırdı sözcükler sakar
Tarihe gömülü isyanlar kadar
Sustum
Kayıt Tarihi : 17.1.2019 02:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!