Sustum Şiiri - Ünal Çağabey

Sustum
Artık Kavim denen bir geçmişten geçerek
Ne yöne baksam kör sağır dilsiz
Nice günahlar biriktirdim.
Aklım daha yeni ayaklanmış
Bir çocuğun göbek bağında saklıyken
Açık bir kapı aralığından
Çisileyerek yeryüzüne
Sustum..

Gece oldu
Arkaik bir geçmişten kalan ömrümle
Nice lambalar söndürdüm sebepsiz
Ah bir buğday tanesi olabilseydim
Rüzgara karşı
Yağsaydım usul usul
Yağsaydım geceden kalan bir kervanla
Sonra Malabadi köprüsünün direklerine
Sustum..
O kapıdan geçerken öylece bakmasaydım...
Sustum..

Sonra bir düşünmek geldi aklıma
Ucu ucuna birleştirip bütün kelimeleri
Ne yana baksam ne yana konuşsam
Bilemedim
Bağladım dilimi kopacak bütün fırtınalarda
Lal, ezberlenmemiş, toprak altında kalmış
Ne kadar gözyaşı varsa
Mavi bir çocuğun düşüne bıraktım..

Sustum..

Düşünde resim çizen,oynayan
Düşünde bembeyaz bir sayfa da yaşayan
Düşünde dilsiz, kemiksiz, sahipsiz
Gözyaşlarından başka arkadaşı olmayan
Sarı bir çocuk çizdim sonra..

Ağladım..
Sustum...

Ünal ÇAGABEY
09/11/2021