Sustum Şiiri - Büşra Bilen

Sustum
Bir şiirin en buruk dizesinde kaldım.
Üzgünüm, hem de çok üzgünüm.
Bir yaz sabahı değilim.
Ama kara kış da değilim.
Kendime mutlu olabilmeyi öğrettim çünkü.
Her şeye rağmen, herkese rağmen…
Bir veda havasında gülüp, ağlasam da
Veda da edemiyorum.
Etmekte istemiyorum.
Konuşuyorum…
Sadece yangınlarımı sustum.
Sonbaharın en sıcak günü gibi
Herkese sustum.
Kolumu kanadımı kıpırdatmaya çalışarak,
Gerekenleri söyleyerek,
Sessiz sedasız sustum.
Olması gerektiği gibi.
Hiç kimse gibi…