Sustum Şiiri - Uğur Çetin

Sustum,
ne söyledimse boşuna
ne yazdımsa kifayetsiz -di-
sustum.

Sustum birader!
İçimdeki çağlayanı kuruttum.
Vahaların içinde çölü yaşadım.
Sevdiğim insanlar vardı
ve sevmeye çalıştıklarım.
Hayat;
aritmetik değilmiş birader
sen sevsen bile sevmiyorlarmış.

Sustum birader
Acıyı içinde tutan insanları gördüm,
ve insanlar, içinde acıları...
Pamuk ipliğine bağlı mutlulukları gördüm.
Mutluluk oyunu oynayan insanlar
sahte gülüşlerle avunurken ben sustum.

Sustum birader, susmak zorundaydım.
Yüzlerinde gördüğümü söylediklerim,
katili gibi gördüklerinde beni
kendi öz mutluluklarının!
Ben sustum.

Sustum.
Konuşmak bir iddiaydı yaşama dair.
Ki kaybedenlerden olmak varmış kaderimizde,
el pençe divan durdum önünde yazgımın;
girdim içeri Hamuşan kapısından
ben sustum.