Üzgün yağmurlar yağıyorken hâlâ
Acının sıcağının yansıyışını biliyordum
Sadece, yüzümde kalan iziyle
Dokunan yüreğimdeki hüznü öldürdüm
Tuzak zamanda
Benide tuzağa düşürenlerle vedalaştım ve sustum
Kendime sapladıklarımla birlikte
İçimde kimsesiz gezindiklerime
Hiçbir şeyin ele,hiçbir şeyin dile gelmediği,
Kimsenin görmediği,kimsenin bilmediği bir zamanda
Bir ahh sürdüm dudaklarıma
Bir bakışın kemendini bir anda geçiriverip boynuma
Bir düşe inandım ve sustum…
Kayıt Tarihi : 23.1.2014 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!