Sustum...! Şiiri - Cemal Hortoğlu

Kimselere laf düşmesin diye,
Bilerek elimi, kolumu bağladım.
İsteyerek hep sustum!
Gerektiğinde yüreğime ateşi,
Yüzümü karlı dağlara sürdüm...

İşine gelirse tanıyan,
işene gelmezse tanımayan,
Orman kanunları geçerli hayatı,
İsyanlarla değil,
Gülümseyerek;
Bir gönül edası ile süzdüm...

Köşe kapmacaların her engelinde,
İnsanları ayıran duvarları yıkıp,
Uçsuz bucaksız ovalar kurdum.
Bu Dünya'ya kaçıncı gelişim bilinmez,
Ama her seferinde taze bir fidan gibi,
Toprağa düşdüm...