Sustum Şiiri - Alparslan Akpınar

sustum, öylece kalakaldım varlığı karşısında
zira kelimeler bile acizleşmişti karşısında
ki konuşmak pahabiçilmez bir pırlantayı
çamura boyamak kadar gereksizdi
zaten konuşacak mecal de kalmamıştı, çatlayan dudaklarımda

ellerim hissiz
vucudum bitap bir halde,
sanki bir inşaat işçisi gibi
çalışıp durmuşum günlerce,
yorgunluk akıyor alnımdan
ve titreme hüküm sürüyor bedenimde
gölgesi bile yetiyor heyecandan ölmeme

ve gülüyor işte
ve işte çiçekler açıyor bu kuş konmaz
kervan geçmez yerlerde
bereket yağıyor bastığı her yere
ama ağlıyor bir anda
ve karanlıklar çöküyor
o paha biçilmez cennete...

şekil alıyor koskoca dünya
o nasıl görmek isterse...