Sustum Şiiri - Rukiye Kul

Bir yıldız daha kaydı göğümden.
Avuçlarım sıkıca tuttuğum boşluklar
Yumruk olup vururken yüzüme,
Biraz daha yalnızlığa bulandı gece.
Yitikliğinden muzdarip,
Puslu bir mavi serildi zifir seyirlerime.
Hayal kadar uzak, hayal kadar yalan…
Yeni bir aldanmayla uzandı avuçlarım
Tutunabilme umuduna.

Üşüdüm aşamadığım o uzak hayallerin yalanlığında.
Rüzgârın soğuttuğu ellerimi birleştirip yüzümde
Sustum!
Bir yama daha vurdum yıpratılmış sabrıma.
Sustum!
Gürültülü kimsesizliğiyle
Susmayı öğrenen sesimle sustum.

Gözlerimden yanağıma sızan katrenin sıcağında
Çözüldü buza kesen sessizlik.
Sitemli hıçkırıklarım yankılandı,
Yıldızlarımı düşüren semada.
Gülüşüme yüz sürüp
Gözyaşıma el sürmeyen riyakâr avuçlara
İntizarlar yağdıran yüreğimi sıkıştırıp
Sustum!
Selamete ermeden ruhumu eriten sabrımla sustum.

Bir yama daha vurdum
Yüreğimin kırık, yarık faylarına…