Sustum Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Çok konuştum ben sana çok oldum
Haddimi bile aştım.
Dağlarına karlar yağdırdım, yollarına mayınlar döşedim
Güneşini kaybettirdim, yıldızlarını küstürdüm
Çok oldum ben sana çok.
Bak verdiğim zararların listesi elimde şimdi;
Pişmanlık yasasından yararlanmayacağım
Kendi kendimi infaz ettim ve sustum.
Dingindi senin denizlerin, fırtınalar koparttım,
Mutluydu senin hayatın, acıları inan ki bilmeden saldım
Kıyamadığım; sana ben neler yaptım?
Bak cezamı kendim kestim, sustum.
Hakkım yoktu bir bardak suda fırtına koparmaya
Hakkım yoktu seni böyle ortada koymaya
Çok konuştum biliyorum, çoook
Ama bak bana en büyük ceza, sustum.
Dost kalalım demiştin, onu bile yapamadım
Be hey yıllar hiç mi bana acımadın?
Ben ne istedim, neler yaptım?
Kendi biletimi kendime kestim, sustum.
Yok gülüm yok ben konuştukça batıyorum
Ben sana bir gömlek fazla geliyorum
Seni boğuyorum, üzüyorum, kırıyorum
Bunun tek bir yolu var o da; sustum.
Suya hasret kalan çiçek gibi,
Dalında bülbüle özlem duyan gül gibi,
Güne hayat veren güneş gibi,
Konuşmak, bana ömrüme en büyük ödül gibi,
En büyük ceza bana susmaktır
Cezamı ben kendim verdim, sustum.
Düşünme beni, unut konuşulanları,
Unut bende hep yaşayan anıları,
Kor kor yansam da, uğrunda can bulsam da
Sen dönüp bakma ardına.
Bir ses bekleme benden yana
Kıyamam, dayanamam mutsuzluğuna
Senin mutluluğun için sustum.
Seni sevdiğim için,
sol yanımın sahibi olduğun için,
Senden gayrısı yalan olduğu için
Ama en önemlisi sana istemeden zarar verdiğim için
Sustummmmm