Sustum... Şiiri - Vedat Polatdemir

başaramadım,
onsuz yaşamayı başaramadım
korktum kalanlardan kalacaklardan
yıkıntılardan harebelerden,olacak viranelerden
korktum...
yendim kara sevdamı
sustum...
savaş açtım yanmış yüregime
agladım gömüldüm karanlıklara
çıglıklarıma kendim yenildim..
kendim bile şaşırdım yumruklarıma,
her tarafım yara bere,kan içinde yüzüm
yüregim ellerinde
sustum
yaşanılası cehennem bu olsa gerek
paletlerin altında ezilen,rotatifler çizerek giden
dayanılması zor 'canım' duraksama
kim yenilmemiş ki bu sevdaya
bukülmesin boynumuz
unutamamak dogal,yaşayamadıgımız acı
sol yanımda yüzümü gizledigim sevdam.........
sag yanımda öksüzlerim atılamayan terk edilmeyen..
silebilirseniz silin yıldızları gökyüzünden hadi
hanginizin gücü yeterse yapın
ben, sustum gülüm sustum
başararamadım
aglarken gidilmiyor,yitmiyor burukluk
sen bana hep eksik... mecburiyet
ben sana hep az... magdüriyet
seni yaşayacagım sensiz
beni yaşayacaksın
sen dilsiz...
ve sonra birileri çıkıp adını koyacak
hasrete diyecekler KADER....

Vedat Polatdemir