Sustum Şiiri - Mustafa Hakan Sural

Susmaktı suçum sana oyle diyordun
Oysa ben sana hiç susmadım.
Sustuğum sen değildin
Yaşadıklarıma ve yaşayamadıklarıma sustum.

Gülemediklerime ve ağlayamadıklarıma,
Bulupda sevinemediğime sustum.
Yitiripde bulamadıklarıma,yazıpda söyleyemediklerime,
Söyleyipde anlatamadıklarıma sustum.

Akamayan gözyaşımın taş oluşuna,
Elinden teninden nefesinden ayrılığa sustum.
Hayatın hep alışına,gönülsüz verdiklerime
Gücümün yetemediklerine geri getiremediklerime sustum.

Senin sana sustuğumu haykırmana sustum.
Senli uyumadığım geceye seninle uyanmadığım sabaha sustum.
Can verene can veremediğim her anın ömür oluşuna,
Yitirdiğim evlat diyenin sesine sustum.

Tüm bunları susarken tek nefesimin tükenişine,
Hayat kerelerce ırzıma geçerken seyredene sustum.
Kaybettiğim kana yitirdiğim cana sustum.
Oysa sana susuyordum.

Toprağın susadığı gibi nefes gibi su gibi
Herşeye susmuşken sana susuyordum kadınım.
Sevmekten aşktanda ötesi tek duyanıma susuyordum
Sense sustuğumu söylüyordun dediğin gibi olsun.

Sustum.