Sustukların Büyür İçimde - II

Şimdiye kadar ki bütün yürek çırpınışlarımda sadece seni sevdiğimi bil istedim.

Sustun…

Buruk bir kabullenmişlikle; sımsıkı sarılıp ellerime bir şeyler diyecek gibi olup konuşamadın cesaret edip...

Sustun…

Sustukça kabuk bağladı sandın yaraların; terk ederken bütün kabuklarını kopardın tekrar kanatmak üzere.

Sustun…

Sustukların Büyüdü içimde öylece büyüdü ve kaldı ve bıraktık her şeyi.

Ve bitti...

Ne beni anlamanı bekliyorum artık, ne de karşılık vermeni. Hatta umurumda bile değil hakkımda düşündüklerin. Yanında çok ta olabilir değerim, yok ta.

Beni, herhangi birini sevdiğin kadar bile sevmeyebilirsin. Bunların hiç biri önemli değil.

Aradaki mesafeler de önemli değil.

Bodrum – İstanbul hiç önemli değil artık.

Yanımda olup ta gözlerine baktığım böylesi uzakken, ne fark eder uzakta olman

Sen bilme işitme bu sevdayı.

Sessizce bir başıma yaşarım bu sevdayı ben.

BAZEN EN BÜYÜK SEVDALAR TEK BAŞINA YAŞANIR MUSTAFA!