Ömrüm
şarap mahzeninde bir üzüm tanesi şimdi.
Göz bebeklerimin ardında
bavula sığmayan hikâyeler var.
Kırık aynalara sahte resimler çiziyorum.
Gündüzleri uyuyan
bir özlem doğurdu bana
kır çiçeklerini yolduğum tabiat ana.
Tanrı’dan hiçbir sırrını gizleyemezsin
Günahlar kalabalıkken,
cehennem neden tek kişilik Tanrı’m?
Bir gün, ay geceden taşacak
toplayacağım avuçlarıma sığdığı kadar.
Çünkü bazı sabahların da aya ihtiyacı var.
Bedenim ruhumdan af diler gibi
ne zaman uyansam
iki büklüm buldum kendimi.
Diken yarasına değmeyecek
güller kopardım.
Avuç içlerim silinmeyecek izlerin mabedi.
Kayıt Tarihi : 20.12.2020 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!