Sustu su... Şiiri - Kadriye Dinç

cansuyunu alalı kökünden
ayrıldı gül canı gülşeninden
ellerde dolandı seyreyledi güzelliğini alem
sevdasına susarmış gövdesiyle madem
yansada sönmezmiş suyunda her dem

gülgüzeli elde durmazmış neden?
canı yanar can toprak için her dem

dikenler yapraklar sarardı soldu
yeşilin rengi yaprağında kayboldu
kırmızı büktü boynunu lal oldu
sustu su,suya yar oldu
eyvah..!
yandı gülşenim har oldu
dünyam kavruldu kor oldu...

05.06.2009